TOUCH – LINES #2

AURÉLIE GRAVAS, BENOÏT FÉLIX, IO VAN OOSTVELDT

JOHN VAN OERS, LAURE FÔRET, MICHEL VAEREWIJCK,

MICHIEL ALBERTS, NICOLINE VAN STAPELE

06/12 – 31/01/2016

Het aanbrengen van een lijn maakt een verschil, bakent af, ordent een (figuratieve) ruimte. Ze bepaalt wat binnen en buiten de grens valt. Maar de lijn zelf heeft geen ruimte en bevat zowel wat er binnen als erbuiten valt. Enkel met ons ruimtelijk inzicht kunnen we links en rechts, boven en onder vatten, maar op de lijn vallen zij samen, ontmoeten zij elkaar.

De lijn als een grens, poreus, doorlatend en fragiel, zij interageert met haar omgeving. In tegenstelling tot een absolute grens, die haar ruimtelijke omgeving niet kan bevatten en zodoende leeg blijft en zichzelf opheft.

Niet een lineaire lijn, maar het meanderen van het denken, als het aanbrengen van een mogelijk verschil. Een verbinden van de verschillen.

Voor de wintertentoonstelling Touch-Lines #2, nodigde Eva Steynen acht kunstenaars uit, waarvan vier kunstenaars waar de galerie Eva Steynen.Deviation(s) mee samenwerkt Aurélie Gravas, Benoït Félix, Laure Forêt en Nicoline van Stapele als vier collaborerende gastkunstenaars Io van Oostveldt, John Van Oers en Michel Vaerewijck. Er ontstaat een dialoog doorheen hun raaklijnen en verschillen en hoe zij elk op hun eigen manier omgaan met die lijn als element in de ruimte, als fragiele mogelijkheden en.

AURELIE GRAVAS (1977 FR, woont en werkt in Brussel) toonde eerder haar schilderijen bij Eva Steynen, maar werkt sinds kort met tekeningen op papier en doek. Deze bevestigd ze met magneten op grote, zwart zinken platen. Haar praktijk in haar schilderijen om het beeld te verbrokkelen zet ze voor in haar tekeningen door ze te verknippen en hen te herpositioneren in een nieuwe compositie. Abstracte delen gaan samen met figuratieve vormen. En de finale voorstelling maakt het mogelijk heen en weer te gaan tussen detail en geheel.

BENOIT FÉLIX (1969, woont en werkt in Lustin). Bij Benoit is de tekening de drager van het denken. Hij werkt rond de tekening als object en de trompe l'oeuil als driedimensionaal beeld. De kunstenaar speelt met het gegeven van de tekening als omlijning van de werkelijkheid. De tekening creëert een nieuwe realiteit op het tweedimensionale vlak, maar eens we dat getekende object uitsnijden verliest het zijn realiteit. We tekenen de objecten, we maken er een beeld van alsof ze echt bestaan, maar de lijn zelf maakt geen deel uit van de realiteit. Zolang een beeld een beeld is, zegt het niet dat het bestaat.

IO VAN OOSTVELDT (woont en werkt in Antwerpen)

Werkte aanvankelijk aan de zijde van haar man Mark Verstockt. Maakte kleding en designsculpturen en evolueerde naar de beeldende kunsten. In 1991 was Io Van Oostveldt artistiek initiator en curator van IOTA, een loft-galerij waar kunstenaars, meubel-, textiel- en juweel-designers werden uitgenodigd met hun werk. Als kunstenaar geeft ze vorm aan het abstracte aan de hand van recuperatiematerialen die haar fascineren in structuur en textuur. Aluminium zet ze in contrast met lood, schaafsel en zaagsel, gerecupereerde industriële restanten die gevaloriseerd worden in de schoonheid van hun état pure, vouwmeters of thermometers in hun essentiële vervulling van het „meten“ uitvergroot en vermenigvuldigd. Haar asemic writing onderzoekt het universum van de abstracte schriftuur. De strakke vormgeving en fragiliteit worden van binnenuit met symbolische en metaforische semantiek geïnspireerd die om een tweede lezing vragen.

JOHN VAN OERS (1967, woont en werkt in Antwerpen) zijn sculpturaal werk flaneert tussen fragiel en robuust. De speelse notities, zijn zijn afgietsels van het geheugen, een her-inneren van de ervaring. Objecten en ervaringen uit dagdagelijkse realiteit liggen aan de basis en krijgen vorm in doorgedreven stilering, waarin de essentie van zijn vorm krijgt.

John Van Oers tekent in de ruimte, waarbij het onderwerp de materiaalkeuze genereert. Zijn werk ontstaat in een traag en doordacht proces van afstand nemen en observeren. Ontdaan van elke mogelijke ballast vormen de natuurlijke materialen zoals gips, hout en metaal zicht tot een directe oprechtheid die voor zich spreekt. Hij hanteert een specifieke beeldtaal die zich herkent in zijn zuivere vormen en autobiografische elementen.

De sculpturen van John Van Oers, zijn als architecturale landschappen, scenografieën herleidt tot hun essentie in vorm en inhoud. De specifieke materiaalkeuze en de speelse vormen nodigen uit om doorheen hun open structuren plaats te laten voor een dialoog met het imaginaire van de toeschouwer.

LAURE FORÊT (woont en werkt in Antwerpen)

In haar tekeningen en 'broderieën' deconstrueert Laure Forêt op speelse wijze de lijn van het lichaam. De figuren zijn androgyne wezens die hun grenzen aftasten. De lijn die zich vormt binnen de lege, vierkante ruimte, laat open of die nu een binnen of een buiten afbakent. Het minimale van de lijn en de naïeve tekenstijl hanteert Laure Forêt zeer bewust. Ze contrasteren met de aliënatie van de lichamen. Bij een eerste blik verwekken ze een glimlach, maar daarachter schuilt een leegte die aan elke definitie ontsnapt. Het witte, vierkante vlak is voor haar geen oneindige leegte, maar eerder een volle ruimte die riskeert over te lopen van een ‘te veel’.

MICHIEL ALBERTS (1972, woont en werkt in Antwerpen)

Performancekunstenaar Michiel Alberts omschrijft zijn één lijn tekeningen als 'fysieke tekeningen in tijd en ruimte'. De relatieve traagheid wanneer tijd intens beleefd wordt, doorbreekt de chronologische tijd. Michiel Alberts, woont en werkt in Antwerpen, studeerde aan DASArts in Amsterdam en werkte samen met theaterregisseur Jan Ritsema. Sinds 2002 is hij actief als beeldend kunstenaar, in 2008 was hij laureaat aan het HISK. Hij is gekend om zijn lang durende performances waarin hij de intensiteit van het aanwezig-zijn in één beweging toont. Hij tekent met het lichaam.

MICHEL VAEREWIJCK (1965, woont en werkt in Antwerpen)

Michel Vaerewijck schildert in zijn fotografisch werk met licht en chemie als een soort alchemist eerder dan een fotograaf. Hij fotografeert zijn model als een object, dat verdwijnt in de verschillende lagen en neigt naar abstractie.

NICOLINE VAN STAPELE (°1964, woont en werkt in Gent ) toont een uitpuren en herdenken van de abstracte figuur als een universele oervorm. Aan de natuur ontleende of geometrische figuren krijgen vorm in tekeningen, schilderijen en sculpturen. Zij tekent buiten de lijnen van de abstracte kunst. Het zijn stille odes aan de autonomie van de kunstenaar, die met een eigen specifieke structuur de opgelegde orde onderuit haalt.