Simon Masschelein zijn poëtische bouwsels zijn bedacht vanuit het gewricht. Koude en warme materialen omhullen elkaar en maken gestapelde evenwichtsoefeningen. Zijn werk is een zoeken naar hoe verschillende materialen te verbinden. Een zelf gekapte en bewerkte steen van rosso barocco, een harde moeilijk bewerkbare steen omhult hij met een dikke laag geraspte kurk. Het kurken omhulsen of is het eerder een verband herinnert aan het schrank gestapel van een bakstenen muur. De rode stof van de bewerkte steen dringt door de voegen heen. Dat maakt de overbrugging van de twee materialen waziger en zachter. De grappige figuur reikt de hoogte in met twee verbonden takken kurkeik. Een protese voor de ingetogen figuur om tot ooghoogte te reiken en onze aandacht te vragen. Ook de tweedelige figuur Mei verbindt verschillende materialen zoals metaal en steen tot een soort functieloos telescopisch object. De nadruk ligt op het scharnier dat het stenen onderdeel haar telescopisch vermogen toont. Heel de sculptuur plooit en schuift open. Het gaat niet om de fysieke beweging, om het spel tussen onderdelen, die statisch mentaal bewegen. 

Simon Masschelein (°1994 ) Master in de beeldhouwkunst in 2018 en was Laureaat van ‘Msk Remastered’ en ‘Ithaka’, Leuven. Zijn werk was onder meer te zien in ‘Listen to the Form’ en ‘The Gathering’ in Pandora Today in Brussel. Vorig jaar in de door Hans Theys samengestelde tentoonstelling ‘The Old Up and Down’ (Galerier D’Apostrof, Meigem, Art Pavillion, Antwerpen, Galerie Annie Gentils, Antwerpen) en dit jaar in de Biennale van Aardenburg (NL).